سمیرمی

«تیم ملی ووشوی ایران به سلطه چین پایان داد و قهرمان جهان شد». این خبری شیرین بود که سه شنبه شب در تمام کانال های خبری و رسانه ها سوژه داغ بود. این اتفاق تاریخی بعد از 13 دوره برگزاری این مسابقات و قهرمانی بلامنازع چشم بادامی ها رخ داد و روسیه شاهد این تاریخ سازی قهرمانان ووشوی ایران بود.

شاگردان حسین اوجاقی که پیش از این چین را بالای سر خود می دیدند، کاری کردند کارستان. تصاویر منتشر شده از مربیان چین هنگام تماشای مسابقه معین تقوی که چیزی جز نگرانی سر خوردن قهرمانی از دست شان را نشان نمی داد، قدرت تیم کشورمان را بیش از پیش نمایان کرد.

اولین طلا به نام الهه

اولین طلای ساندای ایران را الهه منصوریان ضرب کرد. کسی که برای این میدان هشت کیلو وزن کم کرده بود و به «گل» هم گفته دو مچ پا ندارد. الهه در فینال با حریف ویتنام روبه رو شد اما تلاش هایش در لیگ چین نتیجه داد تا قهرمان وزن 52 کیلوگرم ایران به قولش به سردار آزمون عمل کند و طلای جهان را بگیرد. الهه خیلی زود اعلام کرد مدالش را برای حمایت از موسسه خیریه کامرانی به فروش خواهد گذاشت تا طلایش بیش از همیشه بدرخشد.الهه دومین طلای جهانش را به دست آورد.

عکسی که مشهور شد !

شهربانو منصوریان پس از الهه خیلی زود دومین مدال طلای ساندای ایران را گرفت تا یک طلای دیگر به سه طلای قهرمانی جهانش اضافه کند.تصویر بالای سر بردن حریف در مسابقه توسط شهربانو از آن عکس ها بود که در سراسر جهان بازدید داشت و همه از قدرت بانوی ووشوی ایران صحبت کردند.

خداحافظی با طلای چهارم

مریم هاشمی آخرین نماینده ساندای بانوان بود که وداعی طلایی هم با قهرمانی جهان و هم با ورزش حرفه ای داشت. سانداکار وزن 70- کیلوگرم مقتدرانه تا فینال آمد و برای زیر پا آوردن سکوی قهرمانی نماینده پرمدال فیلیپین را شکست داد. هاشمی هم مانند شهربانو چهارمین طلای جهانش را به گردن اندات. اشک های هاشمی بعد از خداحافظی صحنه هایی را رقم زد که هیچ گاه از یاد نخواهد رفت.

استارت طلایی، پایان نقره ای

با پایان طلایی بانوان ساندا، نوبت به پسران رسید. اولین مدال طلای پسران ساندا را هم محسن محمدسیفی گرفت. کسی که ماه ها بود برای این میدان تلاش می کرد و در داخل و خارج از اردو تمرینات سخت و پرفشار را به جان خرید تا طلای جهان از دستانش سر نخورد. محمدسیفی برای کسب چهارمین طلای جهانش فاتح جلال مصری را با شکست به سکوی دوم فرستاد تا هدفش رنگ واقعیت بگیرد.

یوسف صبری از آن سانداکاران جوانی بود که نخستین آوردگاه جهانی در رده بزرگسالان را تجربه کرد. همین دلیل هم مدال طلایش را درخشان تر کرد تا ساندای ایران در وزن 75- کیلوگرم تا به اینجای کار بیمه شود. نماینده ماکائو در فینال این وزن نتوانست مانع صبری جوان شود تا یک طلای دیگر به ایران اضافه شود.

در ادامه سیل قهرمانی های سانداکاران نوبت معین تقوی شد تا او هم نامش را طلایی کند. سانداکار وزن 85 کیلوگرم ایران راهش را تا فینال هموار کرد تا برای رسیدن به سکوی قهرمانی فقط «ایلیا وارچینا» بلاروسی را مقابل خود ببیند. رقیبی که مانعی برای تقوی نشد تا با قهرمانی او دلهره قهرمان نشدن به دل چینی ها راه پیدا کند.  

میلاد عارفی مقام دیگر جوان تیم اوجاقی بود که از هم تیمی هایش عقب نماند و طلای جهان را به گردن آویخت. سانداکار وزن 90- کیلوگرم ایران در دو راند بر «علی عمر» مصری پیروز شد تا به راحتی نخستین طلای جهان در رده بزرگسالانش را بگیرد.

نقره ای که بوی طلا می دهد

روی موج مدال های طلای ساندا، نوبت کاپیتان بود که پنجمین طلای جهانش را ضرب کند. حمیدرضا قلی پور کارش را مقتدرانه آغاز کرد. اما حریف قدرش در نیمه نهایی رقابت ناجوانمردانه را در پیش گرفت تا دست کاپیتان را در فینال ببندد. «دانیل فلورین» سانداکار رومانی و قهرمان مسابقات کی وان با آگاهی از مصدومیت کهنه قلی پور مدام به زانوی کاپیتان ایران ضربه می زد تا او را از پای درآورد. اما بازهم قلی پور خودش را به فینال رسید. مرحله ای که رقیب چینی نهایت استفاده را برد و مدال طلای وزن 90+ کیلوگرم را به دست آورد. وقتی روند صعود قلی پور از زمان عمل جراحی پایش تا رسیدنش به انتخابی و تمریناتش را نگاهی بیندازیم، می بینیم که نقره اش از همیشه طلایی تر است. تیم ایران همچنین با نقره قلی پور بود که عنوان قهرمانی را از چین گرفت. چینی‌ها 7 مدال طلا و یک برنز کسب کردند، اما با توجه به اینکه قلی‌پور مدال نقره کسب کرده بود ایران یک نقره از چینی‌ها بیشتر داشت و به همین دلیل قهرمان مسابقات شدیم.

یک طلا و دو برنز دیگر

به جز ساندا، تیم دوئلین ایران هم متشکل از فرشاد عربی، نوید مکوندی و امیرمحمد رضایی با 9.61 امتیاز طلایی شد. زهرا کیانی و هانیه رجبی هم تالوکارانی بودند که برنز این مسابقات را از آن خود کردند.

تاریخچه قهرمانی جهان

با توجه به اینکه ووشو در المپیک حضور ندارد، مسابقات قهرمانی جهان از مهم ترین رقابت های این ورزش است. قهرمانی جهان هر دو سال یک بار برگزار می شود و اولین دوره اش هم در سال 1991 به میزبانی چین که مهد ووشوی جهان است برگزار شد. اما در دوره اول مسابقات فقط در تالو برگزار می شد و ساندا از دور سوم (1995) جای خود را در قهرمانی جهان باز کرد.

ایران نیز از چهارمین دوره این مسابقات (1997) و از ایتالیا پای به میدان رقابت گذاشت. اولین حضور ایران در قهرمانی جهان مقتدرانه بود و با 2 طلا، یک نقره و یک برنز جایگاه ششم به ایران رسید. یکی از طلایی های این میدان حسین اوجاقی بود.

ایران در دوره پنجم قهرمانی جهان (1999_ هنگ کنگ) با دو طلا و یک برنز یک پله صعود کرد و در رده پنجم ایستاد. اوجاقی در این دوره هم طلایش را تکرار کرد. در مسابقات ایروان ارمنستان اما با وجود اینکه اولین مدال تالوی ایران به دست آمد و با کسب سه مدال طلا، یک مدال نقره و سه مدال برنز بیشترین مدال را نسبته به دو دوره پیش گرفتیم، ایران جایگاه ششمش در رم را تکرار کرد.

بدترین عملکرد ووشو در دوره هفتم به میزبانی ماکائو به دست آمد که با یک طلا و یک برنز به رده 12 سقوط کردیم. قهرمانی جهان سال 2005 ویتنام جایی بود که باید تلخی دوزادهمی جبران می شد. در این دوره اولین مدال بانوان هم توسط راضیه طهماسب در ساندا به دست آمد و در نهایت ایران با کسب دو مدال طلا، یک نقره و دو مدال برنز هشتم شد.

صعود پلکانی ووشو تا قهرمانی چین ادامه پیدا کرد و ایران با کسب یک طلا، پنج نقره و سه برنز خود را تا رده هفتم آورد. حمیدرضا قلی پور اولین مدال طلای جهانش را در این میدان به دست آورد تا نویدبخش روزهای خوبی برای ووشو باشد.

دهمین دوره قهرمانی جهان (2009) در تورنتو کانادا برگزار شد. جایی که ووشوی ایران چهره یکی از قدرت های برتر را به خود گرفت و برای نخستین بار نایب قهرمان جهان شد. پنج مدال طلا، شش مدال نقره و یک برنز برای رسیدن به این عنوان کافی بود. تیم دوئلین هم با طلایی که گرفت خوب درخشید. الهه منصوریان و محسن محمدسیفی برای اولین بار به این میدان آمدند و با قلی پور نقره ای شدند.

عنوان نایب قهرمانی ایران در یازدهمین دوره هم تکرار شد و شش مدال طلا، دو نقره و سه برنز در ترکیه چهره مدعی ایران را ثابت کرد. هت تریک نایب قهرمانی هم در مالزی انجام شد و ایران با هفت طلا و سه برنز جایگاهش را حفظ کرد. در دوره سیزدهم اما یکی از سخت ترین رقابت های ووشو در مالزی برگزار شد و ایران نتوانست از نایب قهرمانی اش دفاع کند و با شش مدال طلا، سه نقره و یک برنز به رده سوم رفت. اما دیگر وقت آن رسیده بود که سانداکاران چهره قهرمان به خود بگیرند. اتفاقی که در کازان روسیه افتاد و چین مقابل قدرت ایران سر تعظیم فرو آورد. ایران در مجموع هم عنوان دومی را از آن خود کرد.