قشنگ

نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد :

چه سیب های قشنگی !

حیات نشئه ی تنهایی ست

میزبان پرسید :

قشنگــ یعنی چه ؟

سیب بنفش

بار اول که گره خورد نگاهم با او 

سیب های دلمان ریخت زمین

هیچکس آنجا بود 

هردومان بی خبر از حادثه ی آینده

غافل از رسم غریبی که خدا دارد دوست

و همه باخبریم 

عاشقانه گفتم: سیب ها را بردار ..

سیب ..

کرم دندان هایم را 

خورد ..

از بس در قاب زندگی گفتم : 

سیب !