محدودیت هایی که برای ورزش زنان در کشور وجود دارد هرگز باعث نشده است زنان سرزمین مان از تحرک و ورزش دور شوند و حتی در سال‌های اخیر با اشتیاق به سمت ورزش قهرمانی و حرفه ای گام برداشته‌اند. سال گذشته اولین مدال المپیک زنان در ایران توسط کیمیا علیزاده کسب شد و خواهران منصوریان را در جهان به عنوان خواهران افسانه‌ای ووشو می‌شناسند.
خواهران منصوریان نیز یکی از موفق‌‌ترین‌ها در ورزش ایران هستند. تا به حال در تاریخ ورزش ایران نداشته‌‌ایم که سه خواهر در یک رشته‌ی فعالیت کنند و این اندازه مقام و قهرمانی به دست بیاورند. الهه، شهربانو و سهیلا منصوریان در ووشوی بانوان ایران و آسیا حرف اول را می زنند. آنها موفقیتشان را مرهون حضور یکدیگر می دانند و جالب است که حرف‌‌ها و نظراتشان درباره‌ی ووشو و افتخاراتشان شباهت زیادی به هم دارد. آنها از سمیرم که شهرستانی در نزدیکی اصفهان است به اوج قله‌ی شهرت و افتخار رسیده اند و حالا می‌خواهند تجربیاتشان را در اختیار جوان‌ها بگذارند. اولین منصوریانی که پا به ووشو گذاشت، شهربانو بود که الهه و سهیلا موفقیتشان در ووشو را مدیون او می‌دانند.
اگر در المپیک، رشته‌ی ووشو در فهرست رسمی رقابت‌ها قرار می‌گرفت، حتما یکی از خواهران افسانه‌ای ووشو ایران، کشور را صاحب نخستین طلای بانوان ایران در این رقابت‌های یک‌صد ساله می‌کردند. چرا که این سه خواهر، تا کنون عنوان‌های قهرمانی بسیاری را از آن خود کرده‌اند. قدرت فیزیکی عجیب این سه خواهر و توانمندی تحسین‌برانگیزشان در انجام سخت‌ترین فنون رزمی در رشته‌ی ووشو، نشان از قابلیت‌های فوق‌العاده‌ی آنان دارد.
از مجموع ۶ فرزند خانواده‌ی منصوریان، شهربانو (متولد سال ۶۴)، سهیلا (متولد سال ۶۹) و الهه (متولد سال ۷۰) در ووشوی آسیا و جهان می‌درخشند، برادر هم سوارکاری را در سطح قهرمانی دنبال می کند. وجه مشترک همه‌‌ی آنها هم پشتکار و عدم ناامیدی است، پشتکاری که آنها را از برداشت جو و کار سخت در زمین کشاورزی، به طی کردن مجموعا ۳۰۰ کیلومتر مسیر روزانه‌ی رفت و برگشت از سمیرم به اصفهان کشانده است.
بیوگرافی خواهران قهرمان
شهربانو منصوریان
۲۹ ساله (قد ۱۸۰، وزن ۶۰) متولد شهرستان سمیرم از توابع استان اصفهان، حدود ۲۰ سال است که در رشته‌های رزمی فعالیت دارد، وی تا به حال افتخارات زیادی را به همراه دو خواهر دیگرش در ووشو به دست آورده است. شهربانو منصوریان از ۹ سالگی به ورزش‌های رزمی علاقمند شد و علاوه بر ووشو در رشته‌ی کونگ‌فو نیز فعالیت داشته است. وی سه مدال طلای جهانی، یک مدال طلای جام جهانی اندونزی، یک نشان طلای آسیا و همچنین چندین قهرمانی کشوری در رشته ووشو بخش ساندا به‌دست آورده است. الهه و سهیلا منصوریان، خواهران شهربانو هستند و هر سه، افتخارات زیادی را در این رشته برای ایران اسلامی به دست آورده‌اند. شهربانو در وزن ۶۴ کیلوگرم ووشو فعالیت می‌کند.
الهه منصوریان
متولد ۱۳۷۰ در سمیرم اصفهان، ووشوکار ایرانی و برنده‌ی مدال طلای جام جهانی سانشو ۲۰۱۰ چین، نقرهی قهرمانی جهان تورنتو کانادا و مدال برنز وزن ۵۲ کیلوگرم سانشو در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو است. الهه منصوریان، یکی از خواهران افسانه ای ووشو ایران، متولد سمیرم اصفهان است. خواهرانش وی را تکنیکی‌تر از خودشان می‌دانند و علت ورودشان به صحنه‌ی ووشو را حمایت‌های الهه می دانند. الهه در سال ۲۰۱۰ میلادی، مدال طلای جام جهانی سانشو چین و مدل برنز سانشور در بازی های آسیایی گوانگجو را تصاحب کرد. همچنین در سال ۲۰۰۹ میلادی در وزن ۴۸ کیلوگرم، مدال نقرهی قهرمانی جهان را در تورنتو کانادا به‌دست آورد. او در حال حاضر در لیگ ووشوی چین به عنوان لژیونر حضور دارد.
سهیلا منصوریان
متولد ۱۳۶۹ در سمیر اصفهان. سهیلا درباره‌ی چگونگی ورودش به ورزش می گوید: « اول شهربانو و بعد هم الهه این رشته را انتخاب کردند، آنها مدال جهانی داشتند که من هم ووشوکار شدم. من گرچه عاشق ورزش بودم ولی در ابتدا ووشو انتخابم نبود، من عاشق کونگ‌فو و کیک‌بوکسینگ بودم و در هر دو رشته هم خیلی خوب ظاهر شده بودم. در مسابقات داخلی هم خیلی خوب عمل می کردم اما متاسفانه شرایط در این رشته‌ها برای انتخاب بازیکن و حضور در رقابت های بین المللی اصلا عادلانه نبود. الهه گفت بیا ووشو کار کن، گفتم من هیچی بلد نیستم، البته دست و پای خوبی داشتم اما کشتی گیر نبودم. الهه گفت دو ماه کار می‌کنیم و کشتی را یادت می دهم. با الهه و شهربانو در سمیرم کار را شروع کردیم و آنها همه چیز را به من یاد دادند. همان سال در مسابقات کشوری سوم شدم، دو سال بعد مدال طلای بازی‌های مالزی را گرفتم.» سهیلا در وزن ۵۲ کیلوگرم مبارزه می‌کند.
زندگی شخصی خواهران ووشوکار
شهربانو منصوریان و همسرش
شهربانو بیش از ۱۰ سال است که ازدواج کرده و می گوید: «گرچه قصد داشتم که دو سال بعد از ازدواج ورزش قهرمانی را کنار بگذارم تا بیشتر به زندگی‌ام برسم اما با حمایت همسرم این کار را نکردم و به این مسیر ادامه دادم.»
الهه مجرد است و به نسبت دیگر خواهرانش در شبکه‌های اجتماعی فعالیت بیشتری دارد و صفحه‌ی اینستاگرامش بیش از ۳۵ هزار مخاطب دارد. او درباره‌ی زندگی شخصی‌اش می گوید: «به صورت تفریحی گاهی با دوستانم والیبال و فوتبال بازی می کنم، فعلا فقط به ورزش و ادامه تحصیل فکر می‌کنم و خواستگاری را به منزل راه نداده‌ام.»
سهیلا دختری آرام و کم حرف است. او نیز مانند الهه مجرد است و در کنار خواهرش زندگی می‌کند. با اینکه از الهه یک‌سال بزرگتر است اما بخاطر چهره‌ی کودکانه‌اش همه تصور می‌کنند او در بین سه خواهر از همه کوچکتر است. سهیلا در کودکی همراه با خانواده دوست پدرش به شهر آنها می رود و موفق می شود در محیطی آرام ادامه تحصیل دهد و نسبت به دو خواهردیگر زندگی راحت تری را تجربه کرده است.
فیلم هایی درباره خواهران منصوریان
خواهران قریب
حسین همایونفر کارگردان این مستند ۳۵ دقیقه‌ای است. این مستند به بخش کوتاهی از زندگی الهه و شهربانو می‌پردازد. «خواهران غریب» روایتگر حضور دو خراهر در مسابقات بازی‌های آسیایی اینچئون است. در این مسابقات درباره بیوگرافی دو خواهر و زندگی آنها چیزی گفته نمی‌شود و تنها به مسابقات پرداخته می‌شود. این مستند بیشتر مستندی ورزشی محسوب می‌شود.
صفر تا سکو
«صفر تا سکو» به کارگردانی سحر مصیبی و تهیه کنندگی مهتاب کرامتی بازیگر سرشناس کشورمان اما به داستان زندگی سه خواهر ووشوکار ایرانی می پردازد. در این مستند داستان زندگی خواهران منصوریان روایت می‌شود و حکایت زندگی سختشان تا رسیدن شان به قهرمانی لژیونر شدن شان برای مخاطب روایت می‌شود. مستند «صفر تا سکو» در جشنواره‌های معتبری همچون جشنواره فیلم فجر، جشنواره سینما حقیقت و جشنواره جهانی فجر اکران و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است.
حضور در ماه عسل و درد دل با مردم ایران
اما آن‌چه باعث شد نام خواهران منصوریان بیش از پیش سرزبان‌ها بیفتد حضور آنها در برنامه پرطرفدار و پربیننده‌ی ماه عسل بود. در قسمت‌های ششم و هفتم این برنامه شهربانو، سهیلا، الهه و خواهر بزرگترشان حضور داشتند و ماجرای پرفراز و نشیب زندگی‌شان را در برنامه‌ای زنده برای مردم روایت کردند.
خواهران منصوریان در درد دل هایشان گفتند که در خانواده‌ای فقیر متولد شده‌اند و پدرشان بخاطر فقر و طلبکارها مجبور به ترکشان شده است. شهربانو بخاطر وضعیت نامطلوب مالی خانواده مجبور می‌شود به شیراز برود و در خانه‌ای به عنوان مستخدم کار کرده و برای خانواده پول بفرستد و الهه با اولین جایزه ورزشی‌اش که ۹۰۰هزار تومان بوده در نهایت می‌تواند خانه‌ای برای مادرش در شهر سمیرم اجاره کند چراکه قبلا خانه‌شان بخاطر پرداخت بدهی‌ها فروخته شده بود. در این برنامه خواهران از نبود پدر گلایه داشتند و سهیلا آرزو کرد بار دیگر جمع خانواده گرد هم باشند و در نهایت در پایان قسمت دوم برنامه با دعوت احسان علیخانی پدر خانواده به برنامه آمده و پس از ۱۵ سال دختران را در آغوش گرفته و با هم آشتی می کنند.
بنیتا
